Η Ανάσταση του Λαζάρου

Μια μέρα, ο Λάζαρος από τη Βηθανία, που ήταν φίλος του Χριστού, αρρώστησε. Ο Λάζαρος είχε δύο αδελφές, τη Μάρθα και τη Μαρία. Εκείνες έστειλαν μήνυμα στον Χριστό λέγοντας: "Ο αγαπημένος σου φίλος αρρώστησε". Ο Χριστός, παρόλο που αγαπούσε πάρα πολύ τον Λάζαρο και τις αδελφές του, όταν άκουσε τα νέα έμεινε στο μέρος που βρισκόταν δύο μέρες ακόμα. Ύστερα είπε στους μαθητές Του: "Ο Λάζαρος πέθανε, πάμε κοντά του". Και ξεκίνησαν όλοι μαζί για τη Βηθανία. 

Καθώς πλησίαζαν στο χωριό, η Μάρθα έτρεξε να συναντήσει τον Χριστό και με δάκρυα στα μάτια Του είπε: "Αν ήσουν εδώ, Κύριε, ο αδελφός μου δεν θα πέθαινε". Ο Ιησούς της απάντησε: "Ο αδελφός σου θα αναστηθεί. Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή. Όποιος πιστεύει σε εμένα θα έχει ζωή αιώνια." Σε λίγο έφτασε και η Μαρία, που έπεσε στα πόδια του Χριστού και Του έλεγε τα ίδια λόγια με τη Μάρθα. Ο Χριστός, όταν είδε πως η Μαρία και όλοι όσοι την ακολουθούσαν έκλαιγαν, λυπήθηκε βαθιά. "Πού έχετε βάλει τον Λάζαρο;" ρώτησε. "Έλα να δεις", Του είπαν. Τότε ο Χριστός δάκρυσε. Και όλοι σκέφτηκαν ότι τον αγαπούσε πολύ...

Περπατώντας έφτασαν στο μνήμα. Ήταν μια σπηλιά και στην είσοδό της είχε μια μεγάλη στρογγυλή πέτρα που την έκλεινε. "Κυλήστε την πέτρα να ανοίξει η είσοδος", είπε ο Χριστός. Και δυο δυνατοί άνδρες από το πλήθος που θρηνούσε, έκαναν όπως είπε. Ο Χριστός τότε, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε δυνατά: "Σ' ευχαριστώ Πατέρα που με άκουσες. Εγώ ξέρω ότι πάντα με ακούς. Αλλά χρειάζεται να το ακούσουν και όσοι βρίσκονται εδώ και να μάθουν ότι Εσύ με έστειλες στον κόσμο και πως με τη δική Σου δύναμη γίνονται όλα". Αφού τα είπε αυτά ο Χριστός μας, έβαλε μια πολύ δυνατή φωνή: "Λάζαρε, έλα έξω!". Και ο Λάζαρος περπάτησε και βγήκε έξω. Και τον είδε όλος ο κόσμος που ήταν εκεί. Ήταν τυλιγμένος με τα υφάσματα που του είχαν βάλει πριν τον θάψουν, έτσι όπως συνήθιζαν να κάνουν οι Ιουδαίοι. Ο Λάζαρος αντίκρισε ξανά το φως του ήλιου, μα και το αληθινό Φως, τον Χριστό. 

Να θυμόμαστε, παιδιά! 

Ο Χριστός είναι η Ανάσταση, η Ζωή, 

το Φως το αληθινό, η τέλεια Αγάπη. 

Ας μένουμε κοντά Του και Εκείνος θα μας βοηθά 

να μην φοβόμαστε τίποτα!